Blaren zijn een letsel aan de huid. Blaren ontstaan op plaatsen op de huid die aan te veel wrijving zijn blootgesteld. Blaren zijn kleine of grote blazen gevuld met weefselvloeistof. Weefselvloeistof is helder van kleur. Blaren ontstaan vaak op de voeten en tenen. Blaren kunnen ook ontstaan door verbranding, irriterende stoffen, bepaalde ziekten en sommige medicijnen. Blaren gevuld met helder vocht mogen met een steriele naald worden doorgeprikt. Bloedblaren mogen niet worden doorgeprikt.
Wat zijn oorzaken van blaren?
Blaren kunnen ontstaan ten gevolge van verbranding. Bij tweede graadsverbranding kunnen blaren ontstaan. Deze blaren worden brandblaren genoemd. Brandblaren kunnen het gevolg zijn van extreem hete voorwerpen (bijvoorbeeld een hete theepot), of vloeistoffen, of extreem koude voorwerpen, of vloeistoffen (vloeibaar stikstof). Blaren kunnen ook veroorzaakt worden door irriterende stoffen. Blaren veroorzaakt door irriterende stoffen worden contactblaren genoemd. Blaren kunnen ook veroorzaakt worden door bepaalde auto-immuunziekten, infecties (koortslip, waterpokken, gordelroos) en medicijnen. Een blaar kan ook ontstaan door beklemming/beknelling. Een blaar veroorzaakt door beknelling/beklemming, wordt een klemblaar genoemd. Een klemblaar wordt ook wel bloedblaar genoemd, omdat een klemblaar gevuld is met bloed. De meeste blaren zijn echter het gevolg van wrijving. Blaren ontstaan door wrijving, ontstaan op plaatsen op de huid waar de huid wordt blootgesteld aan veel wrijving. Plaatsen waar veel wrijving ontstaat, is bijvoorbeeld op de tenen en voeten. Slechtzittende schoenen kunnen bijvoorbeeld blaren veroorzaken.
Wat zijn symptomen van blaren?
Een blaar is een blaasje gevuld met vocht. Een blaar onstaat tussen de opperhuid en lederhuid. Het vocht in een blaar kan helder, of rood zijn. Wanneer het vocht helder is, is de blaar gevuld met weefselvloeistof. Wanneer het vocht rood is, is de blaar gevuld met bloed en wordt de blaar een bloedblaar genoemd. een blaar kan jeuken, een branderig gevoel geven, rood en pijnlijk zijn. Een blaar kleiner dan 1 centimeter wordt vaak een blaasje genoemd.
Hoe verloopt de behandeling van blaren?
De meeste blaren genezen vanzelf. Prik een blaar bij voorkeur niet door. Een blaar die waarschijnlijk toch wel open springt, kan wel worden doorgeprikt. Zorg er wel voor dat de blaar en de huid er om heen goed wordt ontsmet met bijvoorbeeld jodium. Prik de blaar door met een schone, steriele naald die evenwijdig aan de huid wordt gehouden. Prik niet te diep, want dan ontstaat een bloeding. Druk de blaar helemaal leeg met een schoon doekje, of watje. Bij (grote) brandblaren is het verstandig om de blaar onder het water te houden en de huisarts te waarschuwen. Bloedblaren mogen absoluut niet worden doorgeprikt. Een bloedblaar droogt van zelf in.
Bronnen: