Een bij-oortje is een onschuldige, ongevaarlijke, aangeboren afwijking. Bij een bij-oortje ligt er een tepelvormige structuur/knobbeltje voor het oor. Deze structuren/knobbeltjes kunnen alleen of in groepjes voorkomen. De knobbeltjes bestaan uit vetweefsel, kraakbeenweefsel en huidweefsel bestaan. De bij-oortjes kunnen aan 1 kant, of aan beide zijden van het gezicht voorkomen. Een bij-oortje groeit niet meer en is niet pijnlijk.
Wat zijn oorzaken van een bij-oortje?
Een bij-oortje wordt ook wel een pre-auriculair aanhangsel genoemd. Soms gaat een bij-oortje gepaard met ontwikkelingsstoornissen aan de kaak en wervelkolom (bij het syndroom van Goldenhar). Een bij-oortje is het gevolg van een ontwikkelingsstoornis en dus al direct met de geboorte aanwezig. Een bij-oortje is een onschuldige, ongevaarlijke, aangeboren afwijking. Een bij-oortje wordt een triviale afwijking genoemd. Hoewel een bij-oortje ongevaarlijk is, is onderkenning van de arts wel van belang, omdat bij twee of meer triviale afwijkingen de kans op een ernstige afwijking 10% is. Daarom is het belangrijk bij de arts aan te geven dat het kind een bij-oortje heeft als de arts het bij-oortje zelf niet opmerkt.
Wat zijn symptomen van een bij-oortje?
Een bij-oortje is een onschuldige, ongevaarlijke, aangeboren afwijking. Een bij-oortje groeit niet meer en is niet pijnlijk.
Hoe verloopt de behandeling van een bij-oortje?
Voorheen werd bij baby’s met een bij-oortje een echo van de nieren gemaakt, omdat werd gedacht dat baby’s met een bij-oortje een grotere kans hebben op nierafwijkingen. Het blijkt dat nierafwijkingen evenveel voorkomen bij baby’s met en zonder bij-oortjes. Om deze reden hoeft tegenwoordig geen echo van de nieren gemaakt te worden. Om nierafwijkingen uit te sluiten, wordt dit nog wel vaak gedaan. Het bij-oortje bij de pasgeboren baby wordt vaak ontdekt door de verloskundige, de consultatiebureau-arts, of huisarts. Omdat het bij-oortje een ongevaarlijke, onschuldige afwijking is, is behandeling in principe niet nodig. Behandeling kan echter om esthetische redenen wel gewenst zijn. Behandeling van het bij-oortje bestaat uit het verwijderen van het bij-oortje. Het verwijderen van het bij-oortje kan operatief gebeuren, maar dit is niet altijd nodig. Het verwijderen van een bij-oortje kan onder plaatselijke verdoving wanneer de baby niet beweeglijk is. Wanneer de baby zeer beweeglijk is, wordt het bij-oortje onder algehele narcose verwijderd. De operatie moet zeer nauwkeurig gebeuren, omdat onder de huid vlak bij het bij-oortje verschillende gezichtszenuwen lopen. Het is daarom belangrijk dat de baby rustig stil ligt. Omdat algehele narcose niet wenselijk in het eerste levensjaar, wordt een operatie onder algehele narcose vaak na de eerste verjaardag gedaan.
Samenvatting
Een bij-oortje is een aangeboren afwijking. Een bij-oortje is een onschuldige en ongevaarlijke afwijking. Een bij-oortje bestaat uit kraakbeenweefsel, vetweefsel en huidweefsel en kan alleen of in groepjes voor het oor voorkomen. Het bij-oortje hoeft niet verwijderd te worden. Wanneer het bij-oortje wordt verwijderd kan dat onder lokale verdoving, of onder algehele verdoving gebeuren.
Bronnen:
http://www.gezondvgz.nl/%7B6d07858f-8329-4225-b2a4-22ad6400e23e%7D
http://nhg.artsennet.nl/kenniscentrum/k_richtlijnen/k_nhgstandaarden/NHGStandaard/M74_std.htm
http://www.dokterdokter.nl/aandoening/1516/bij-oortje