Acne vulgaris is een veel voorkomende aandoening. Het kan een erg vervelende aandoening zijn op zowel lichamelijk gebied als op psychisch gebied. Het kan voor veel onzekerheid zorgen bij de jeugd. Acne vulgaris is een ontsteking van de talgklierfollikel. Er zijn echter wel goede behandelingen voor puistjes. In dit artikel vind je meer informatie over acne vulgaris (puistjes).
Acne vulgaris
Naast dat er bij acne vulgaris een ontsteking is van de talgklierfollikel is er vaak in meer of mindere mate ook sprake van het voorkomen van andere huidafwijkingen. Andere huidafwijkingen die kunnen voorkomen zijn;
• Papels; dit is een circumscripte (ronde), solide verhevenheid van de huid die kleiner is dan 1 cm. Ze ontstaan door cel-, weefsel- of vochttoename. De genezing is zonder littekenvorming
• Comedonen; dit is een afgesloten talgklieruitvoergang met ophoping van talgkliermateriaal
• Papulopustels; een pustel is een zichtbare holte die gevuld is met purulent vocht kleiner dan 1 cm, zonder eigen wand
• Noduli; dit is een circumscripte palpabele weerstand in de huid, kleiner dan 1 cm die meestal met litteken geneest
• Nodi; zie nodulus maar dan groter dan 1 cm
• Cysten
• Littekens
Acne vulgaris wordt vooral gezien bij jongeren. Bij vrouwen komt het het meeste voor tussen de 14 en 18 jaar. Bij mannen tussen de 16 en 19 jaar. De aandoening gaat meestal weer over na verloop van de jaren, echter niet bij iedereen. Ongeveer 1% van de mannen heeft nog acne vulgaris op 40-jarige leeftijd, bij vrouwen is dit ongeveer 5% is
De oorzaak van puistjes
De precieze oorzaak van acne vulgaris is nog steeds niet helemaal opgehelderd. Er zijn verschillende factoren die een rol spelen bij het ontstaan van acne vulgaris. De drie belangrijkste factoren zijn; bacteriële kolonisatie van de talgklierfollikel, een verhoogde sebumproductie en een obstructie van de follikeluitvoergang.
De behandeling van puistjes
Bij de behandeling van acne vulgaris zijn er drie belangrijke principes:
• Het verminderen van de verhoogde talgklierproductie. Dit doet men met behulp van benzoylperoxide die met lokaal aanbrengt of per os. Per os (mond) kan men anti-androgenen en retinoïden geven.
• Het peelen van de huid, ook wel keratolysis genoemd. Dit doet men ter behandeling van de abnormale verhoorning van de follikeluitgang. Je kunt hiervoor lokaal verschillende middelen gebruiken; acidum salicylicum, benzoylperoxide of vitamine A-zuur.
• Bacteriostase. Dit doet men via het lokaal aanbrengen van benzoylperoxide of sulfur praecipitatum. Je kunt ook nog middelen per os geven; tetracycline of erytromycine.
Bronnen:
JH Sillevis Smitt, van Everdingen, JJE, Starink, ThM, de Haan, M, Dermatovenereologie voor de eerste lijn (2004), Bohn Stafleu van Loghum, Houten